คือว่าวันนี้ออกไปซื้อของใช้ที่โลตัสสุขาฯ1 ขากลับนั่งรถเมล์สาย95กลับห้องที่แฮปปี้แลนด์ ลงจากรถมาก็ไม่ได้ดูว่ากระเป๋าเงินอยู่ไหม ยังเดินซื้อของมารู้ครั้งตอนจะเข้าคอนโด เวลาล่วงไปได้เกือบครึ่งชั่วโมง ทำยังไงดีกระเป๋าต้องลงบนรถแน่ๆเลย รีบไปหานายท่าที่แฮปปี้แลนด์ก็ไม่มีเจ้าหน้าที่ วิ่งกลับทางเดิมว่าจะมีไหม เจอรถเมล์สาย95รีบวิ่งขึ้นไปถามเบอร์โทรท่ารถ แต่นี่แหละคือคนดี คุณป้ากาญจนา ป้าก็บอกว่าหนูนั่งรถคันไหนมา เก็บตั๋วไว้อีกไหม จะได้ไปตรวจที่ท่าได้ว่ารถใคร เดี๋ยวจะโทรถามรถคันหน้าให้แต่ผมบอกว่าไม่ใช่ครับ เพราะผมลงจากรถมาพอสมควรแล้ว นั้นเดี๋ยวโทรไปถามนายท่าให้ว่ามีใครนำส่งมาบ้าง แต่ก็ไม่มี ผมนั่งไปคิดไปก็ขอรบกวนป้าอีก ป้าก็ไม่บ่นคือผมจะให้โทรหารถก่อนหน้าสัก4-5คัน ป้าก็ถามว่า พอจะจำพนักงานเก็บเงินได้ไหม ผมก็บอกไป ป้าก็ว่าน่าจะใช่พนักงานคนนี้(ต้องขอโทษครับจำชื่อไม่ได้จริงๆ) ป้าก็โทรหาแล้วบอกเดินดูกระเป๋าในรถให้หน่อย เจอ!!!!ครับดีใจมากๆ ป.ล.ต้องขอขอบคุณ คุณกาญจนา พนักงานเก็บค่าโดยสารสาย95และคุณป้าอีกท่านที่เดินดูแล้วเก็บกระเป๋าไว้ให้ สังคมไทยยังมีคนดีครีบ