เมื่อวันศุกร์ที่ 8 ธันวาคม คุณพ่อได้ขึ้นรถเมล์จากแถวสำโรงมาลงที่เซ็นทรัลลาดพร้าวแล้วได้ทำกระเป๋าสตางค์หล่นไว้ ในนั้นมีเงิน 2,000 บาท บัตรประชาชน,ใบขับขี่,บัตรทองฯลฯ ตอนแรกคุณพ่อจะตามไปที่อู่แต่ก็ได้แนะนำท่านไปว่าไม่ต้องตามไปหรอกทำอะไรไม่ได้แน่ๆ กว่าจะไปถึงอู่ คนที่เก็บได้คงเอาไปแล้ว ทำใจอย่างเดียว มีเงินสดตั้ง2,000บาท ทำใจไม่ต้องคิดมากแล้วก็ไปทำบัตรใหม่น่าจะดีกว่า เพราะเท่าที่หาข้อมูลส่วนมากจะหายแล้วหายเลยไม่เคยได้กลับ แต่คุณพ่อก็ได้โทรไปที่อู่รถ(ไม่ได้ถามคุณพ่อค่ะ ว่าโทรไปหาที่ไหน)แล้วฝากเรื่องไว้ว่าถ้าเจอให้โทรกลับด้วย คนที่รับสายก็บอกว่า ถ้าเจอจะโทรกลับ ในวันนั้นไม่มีใครโทรกลับทุกคนก็เลยลงความเห็นว่าคงไม่ได้คืนแล้วแน่ๆ คุณพ่อท่านเสียใจมาก พอเช้าวันเสาร์ที่ 9 ธันวาคม มีเพื่อนคุณพ่อโทรเข้ามาบอกว่ามีคนแจ้งมาว่าเจอกระเป๋าสตางค์ ให้ติดต่อกลับ โชคดีมากที่คุณพ่อเพิ่งขอเบอร์ใหม่ของเพื่อนมาแล้วใส่ไว้ในกระเป๋าสตางค์ก็เลยมีเบอร์ให้ติดต่อ คุณพ่อจึงรีบโทรกลับไปหาคนที่โทรมาก็คือ คุณวัชรีซึ่งเป็นกระเป๋ารถเมล์สาย 129 แต่ว่าวันนั้นครอบครัวเราออกต่างจังหวัดจึงไม่สามารถไปรับกระเป๋าสตางค์ได้ ก็ไปรับในวันรุ่งขึ้นแทนน่าเสียดายที่คุณวัชรีไปทำงานเลยไม่ได้เจอตัวจริง คุณพ่อท่านจึงมอบสินน้ำใจเล็กๆน้อยๆฝากไว้กับนายท่ารถค่ะ ตอนแรกตัวดิฉันเองก็คิดว่าคงสิ้นหวังแล้ว เพราะดิฉันเองเจอข่าวมาเยอะคิดว่าไม่ได้คืนแน่ๆ แต่ก็โชคดีมากๆๆค่ะที่เราได้เจอคนดีๆมีน้ำใจและมีความซื่อสัตย์ซึ่งหาได้ยากมากในสังคมปัจจุบันนี้ อยากให้ทุกๆคนมีคุณวัชรีเป็นแบบอย่างในการทำความดีค่ะ ขอชื่นชมจากใจจริงค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ