แม้รถเมล์ทุกคันมีป้ายแปะที่นั่งไว้ว่าเป็นที่นั่งสำหรับพระภิกษุ คนชรา คนท้อง คนพิการ แต่สำหรับสังคมก้มหน้าสมัยนี้ คนส่วนใหญ่จะนั่งก้มหน้าเล่นมือถือ บ้างก็หลับ บ้างก็มองวิวนอกหน้าต่าง คนเฒ่าคนแก่โดยสารรถเมล์ก็ต้องยืนกันไป เป็นที่พบเห็นแทบทุกครั้งที่ใช้บริการรถเมล์ ในบางประเทศเช่น ไต้หวัน ญี่ปุ่น ประชาชนถูกปลูกฝังให้เคารพสิทธิ์ ที่นั่งสำหรับคนแก่บนรถสาธารณะ แม้ไม่มีคนแก่นั่ง คนหนุ่มสาวก็แทบจะไม่นั่ง หรือหากนั่งก็จะรีบลุกทันทีที่คนแก่ขึ้นรถ ดิฉันเคยไปอยู่ไต้หวันมาเกือบปี เห็นคนแก่ขึ้นรถเมล์กันมาก เพราะเค้าได้รับการบริการดี ผิดกับคนแก่ในบ้านเรา อยากให้รถเมล์ไทยปรับปรุงการให้บริการผู้โดยสารสูงวัย อาจให้กระเป๋ารถเมล์คอยช่วยบอกผู้โดยสารที่นั่งอยู่ให้ช่วยลุกขึ้นให้คนแก่นั่ง หากมีกระเป๋าหรือคนขับคอยบอกคอยเตือนบ่อยๆ หวังว่าจะกระตุ้นจิตสำนึกคนอื่นๆได้บ้าง ขอบคุณค่ะ