เมื่อวันที่ 29 มกราคม 2563 เวลาประมาณ 13.00 น. ผมและคุณแม่ ได้ใช้บริการรถโดยสารปรับอากาศสาย 205 จากสาธุประดิษฐ์ จุดหมายปลายทางคือ อู่คลองเตย ซึ่งตลอดการเดินทางได้รับความสะดวกสบาย ไม่มีปัญหาอะไร แต่พอถึงปลายทางคือ อู่คลองเตย นั้นในขณะที่รถเมล์ได้จอดสนิทเพื่อทำการส่งผู้โดยสารนั้น ตอนที่คุณแม่ของผมลงจากรถโดยสารซึ่งรถได้จอดสนิทแล้วแต่ปรากฎว่าแม่ไปสะดุดพื้นบริเวณพื้นที่รอบๆของอู่รถเมล์ ทำให้หกล้มและเป็นแผลถลอกทั้งหัวเข่าทั้ง 2 ข้าง และบริเวณข้อศอกอีก 2 ข้าง ซึ่งทางคนขับรถเมล์ได้เห็นเหตุการณ์ดังกล่าวและได้แนะนำให้แม่ผมไปชำระล้างบาดแผลและนั่งพักบริเวณชานชาลารถ. ซึ่งจุดประทับใจคือ ผมได้ผมกับกระเป๋ารถเมล์ท่านหนึ่ง ซึ่งได้แอบดูป้ายชื่อ พบว่าชื่อ คุณ วัทนีย์ ทองสนธิ ซึ่งได้ทราบจากกระเป๋าท่านนี้ว่าทำงานให้กับรถเมล์สาย 136 ซึ่งพอแม่ผมมานั่งพักและตรวจดูอาการบาดเจ็บกระเป๋าท่านนี้ ได้ดูแลแม่ผมเป็นอย่างดี ทั้งเอายาใส่ให้ และได้ลงมือทายาให้แม่ผมด้วยตัวกระเป๋าท่านนี้เอง รวมถึงมีการให้น้ำดื่มมาให้แม่ผมทานและยังมีการพัดให้คลายร้อนอีกด้วยรวมถึงยังมีการสอบถามอาการบาดเจ็บของแม่ผมเป็นระยะๆอีกด้วย (ซึ่งจากการพูดคุยพบว่า กระเป๋าท่านนี้เพิ่งเลิกงานและกำลังจะเตรียมตัวกลับไปพักผ่อนแต่มาพบเหตุการณ์นี้ก่อน) ซึ่งระหว่างนั้นได้มีพนักงานของเขต 4 เข้ามาช่วยกันดูอาการและให้ความเหลเป็นอย่างดีครับ ซึ่งอยากขอบคุณพนักงานท่านนั้นจากใจจริง และเป็นกำลังใจให้มีบุคลากรดีๆแบบนี้ต่อไปครับ (มีน้องกระเป๋ารถเมล์อีก 2 ท่าน ซึ่งหนึ่งในนั้นหายา เบตาดีน มารักษาให้ และอีกท่านที่ประจำการอยู่บนรถเมล์สาย 195 ได้ให้ยาแก้ปวดมา 1แผง ขอขอบพระคุณพนักงานทั้ง ท่านด้วยครับ) ขอให้พนักงานทั้ง 3 ท่านมีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตและหน้าที่การงานครับ