นั่งรถเมล์ของรัฐปรับอากาศ ตากฝนมาตอนเย็นและรู้สึกไม่สบาย รวมทั้งถือของพะรุงพะรังไปหมดเพราะซื้อของมาเยอะ ก็นั่งตามปกติ ระหว่างทางมีคุณป้าสูงอายุขึ้นมา จริงๆก็ลุกให้คนแก่นั่งตลอด แต่ครั้งนี้มันไม่ไหวจริงๆเพราะปวดหัวมาก ก็เลยไม่ได้ลุกให้ คุณป้าเลยเดินไปข้างหน้าที่มีเบาะสำรองผู้สูงอายุอยู่ ดิฉันก็เข้าใจว่า ตรงนั้นคือ priority seat แต่ผู้ชายคนนั้นไม่ลุกให้ป้านั่ง กระเป๋ารถเมล์เดินมาเก็บค่าโดยสารดิฉันพอดี แล้วพูดว่า "อ้าว เดี๋ยวก็ลงแล้วนี่ ป้าคนนั้นต้องให้คนขับลุกให้นั่งมั้ง" คือเหมือนพูดกระทบกระเทียบดิฉัน เสียความรู้สึกมากค่ะ ก็ถ้าไม่ได้ป่วยก็ลุกตลอดค่ะ คือไม่ควรมาพูดเรื่องจิตสำนึกแบบนี้มั้ยคะ ช่วยดูว่าที่ไม่ลุกเพราะรู้สึกไม่สบายค่ะ ไม่อยากระบุสาย แต่อยากฝากเรื่องการพูดของกระเป๋ารถเมล์ โดยที่ไม่นึกถึงว่าที่คนเค้าไม่ลุกก็อาจจะมีเหตุผลส่วนตัวบางอย่าง คือควรจะไปเฉ่งคนที่นั่งที่นั่งสำรองมากกว่ามั้ยคะ แล้วมันทำให้ผู้โดยสารท่านอื่นมองดิฉันแบบตำหนิ คือผิดที่ไม่ลุก ช่วยเข้าใจสถานการณ์ของคนอื่นบ้าง มองโลกด้านเดียวว่ามีแต่คนแก่ เด็ก คนท้อง คนป่วยก็มีค่ะ และอีกอย่างกระเป๋ารถเมล์ไม่ควรมาพูดแบบนี้กับผู้โดยสารนะคะ อาจจะใช้คำพูดที่ดีกว่านี้ เช่น "เห็นว่าอีกไม่กี่ป้ายจะลงแล้ว รบกวนให้คุณป้านั่งได้มั้ยคะ" ดิฉันจะได้ตอบว่า ขอโทษนะคะ ไม่สะดวกลุกให้นั่งเพราะรู้สึกไม่สบายค่ะ แต่อันนี้คือดิฉันยังไม่ทันได้อธิบาย เพราะอึ้งคำพูดที่แบบเหน็บแนมอยู่ค่ะ ฝากอบรมการพูดจาด้วยนะคะ ว่าถ้าไม่ใช่คำพูดในหน้าที่ของตัวเอง ก็ช่วยใช้คำที่มันเหมาะสมกับงานบริการมากกว่านี้ค่ะ