สืบเนื่องมาจากเราทำงานที่ปั๊ม ปตท. เกษตรนวมินทร์ค่ะ กะปิดร้านเลิก22:30 พอเสร็จเราก็รีบออกมาเพื่อมารอขึ้นรถให้ทัน เห็นว่าเที่ยวสุดท้ายออก 23:00 ตั้งแต่ทำงานมา3-4วัน เราจะทันรถประมาณ 2-3เที่ยวสุดท้าย แต่3-4ครั้งที่รอมานี้ มีหลายครั้งที่รถเมล์สายนี้ขับผ่านเราไปโดยที่ไม่จอด เรายืนอยู่ตรงป้ายด้วยความที่ไม่มีไฟตรงนั้น และไม่มีที่นั่ง เราโบกตลอด แต่รถไม่รับ มีวันนึงโบก2คันไม่รับทั้ง2คัน แต่มารับคันสุดท้าย วันนี้เราเห็นรถมา ด้วยความที่มองไม่ชัดเพราะกลางคืนบวกกับรถไม่มีไฟหน้า คงพังหรืออะไรก็ตาม ทำให้รถมาระยะใกล้ ประมาณ2-300เมตรเราถึงโบกมือ และตะโกนว่าไปด้วยค่าา 2รอบ เขาถึงเลยไปจอดให้เราขึ้น เราดีใจมากรอมา20กว่านาที เกือบ5ทุ่ม ถ้ารถหมดคงต้องเรียกในแอพซึ่งราคาสูงมาก ตอนขึ้นรถไป กระเป๋ารถเมล์พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจว่า ‘ทีหลังก็โบกรถด้วย’ ประมาณนี้ เรางงมากเพราะปกติเราโบกทุกวันแต่เค้าไม่จอด เราเลยต้องเรียกให้เค้าได้ยิน เรางงกับคำพูดมาทั้งทาง จนเราลงรถ เลยเข้าไปถามตรงๆว่า “คือหนูทำงานที่ปั๊มเลิก22:30 แล้วบางทีรถไม่เห็นหนูขับผ่านไปเลยหนูควรทำยังไงดีคะ” เราพูดแบบอยากรู้จริงๆไม่ได้น้ำเสียงแซะหรืออะไร แต่กระเป๋ารถเมล์ตอบกลับมาว่า ”ก็ไปยืนอยู่ที่สว่างๆสิ เห็นหลายวันละเอาแต่เล่นโทรศัพท์ ไม่โบกรถ“ น้ำเสียงไม่พอใจมากๆ ฟังแล้วจะร้องไห้เลยค่ะ ทำงานมาเหนื่อยๆ เราตอบไปว่า“ หนูโบกนะคะแต่เค้าไม่รับ”เราเข้าใจว่าเค้าไม่เห็นเรามาโดยตลอด แต่ที่ผ่านมาคือเห็นแต่ไม่รับหรอ ใส่ความว่าเราเล่นแต่มือถือ ถ้าเล่นแต่มือถือจะเห็นว่ารถผ่านไปได้ยังไงคะ บางทีรถไม่ได้มาไวด้วยซ้ำ เราโบกแทนที่จะชะลอ แล้วรับข้างหน้าแบบวันนี้ แต่กลับขับผ่านไปเลย ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆค่ะ เราไม่ได้จำทะเบียนรถมา แต่กระเป๋ารถเมล์ที่พูดไท่ดี ผมสั้นสีออกทอง อายุราวๆ50++ ไม่ค่อยสูง ไม่ผอมค่ะ หน้ารถตรงคนขับมีตุ้กตา พวงกุญแจห้อยหลายตัว ตกแต่งโทนแดง รบกวนคอมเพลนให้ทีนะคะ มันสำคัญมากจริงๆค่ะ ถ้าเราผิดเรายอมรับค่ะ แต่นี่ไม่ยุติธรรมเอามากๆ ผู้โดยสารอยากกลับบ้าน แต่ใช้อคติตัวเองในการไม่รับผู้โดยสารขึ้น เราก็ไม่สามารถไปอยู่ที่สว่างๆได้ค่ะ เพราะตรงนั้นมืดทั้งหมด พระอาทิตย์ก็ตกแล้ว เราไม่ได้ใช้อารมณ์ในการคุยด้วยซ้ำค่ะ ถามหาทางออก แต่กลับตอบแบบนี้ เลือกได้ก็ไม่ได้อยากมีคุณภาพชีวิตแบบนี้ค่ะ